Sabina Liberkowska - poetka z Psar Polskich [ZDJĘCIA]

Zamiłowanie Sabiny Liberkowskiej, poetki z Psar Polskich do literatury zaczęło się już w dzieciństwie. Od małego była zanurzona w bajkach i książkach. Opowieści rodziców, zabawne przysłowia, przypowieści – tym żyła jako dziewczynka. Gdy dorosła zawsze potrafiła znaleźć dowcipne słowo, napisać oryginalne i celne życzenia. Jednak prawdziwy wybuch twórczych możliwości nastąpił w wieku dojrzałym - po śmierci męża.

- Dzięki wierszom nie zwariowałam - wspomina autorka. - Pamiętam, jak chodziłam w kółko po pokoju i śpiewałam piosenki Maryli Rodowicz, do których układałam własne słowa. Budziłam się o 4 nad ranem, by pisać – taką miałam potrzebę.

Zobacz: Sukienki z pasją Marioli Staniszewskiej

Twórczość przepełniona cierpieniem i tęsknotą z czasem zaczęła pełniej odzwierciedlać charakter autorki - jej ciekawość świata, bystry zmysł obserwacji, poczucie humoru. Pani Sabina, osoba niezwykle towarzyska pisze mając na myśli konkretną osobę. Znajomi mówią, że czytając jej wiersze, czują, jakby to ona sama stała przy nich.

Tematy czerpie z życia – piosenka usłyszana w radiu, spacer, ptak za oknem, ślubna fotografia – wszystko może być impulsem do pisania. Nie lubi długo pracować nad tekstem.

- Jeśli wiersz nie idzie mi śpiewnie, wiem, że jest gniotem. Wiersz to coś naturalnego, powinien płynąć jak melodia. Jeśli przerabiam go pięć razy nie ma już w nim prawdy, traci cały urok.

Kilka lat temu Klub Twórczości Różnej Cóś Innego zorganizował wieczór poświęcony jej poezji. Sama autorka nawiązała korespondencję z redaktorem tygodnika Angora, który wyrażał się z uznaniem o podejmowanej przez nią tematyce i motywacji do pisania. Bo poetka z Psar Polskich nie tworzy dla sławy, ale z potrzeby duszy.

Sabina Liberkowska nie ogranicza się tylko do poezji. W młodości była utalentowaną krawcową szyjącą piękne suknie ślubne i balowe, hafciarką, spod której igły wychodziły prawdziwe dzieła sztuki. Kilka lat temu znalazła nową pasję – malarstwo. Godzinami potrafi bawić się pędzlem. Dzięki malarstwu sprawdza siebie – na ile jeszcze ją stać.

Odkąd została sołtysem ma mniej czasu na pracę twórczą. Do pisania potrzebuje wybuchu emocji, adrenaliny, jeśli mało się dzieje w jej wewnętrznym świecie - milczy. Mimo to zawsze znajdzie chwilę, by przeczytać dobrą książkę, napisać żartobliwego posta na Facebooku, udostępnić wiersz. Nie myśli o tym, by swoją twórczość wydać w formie tomiku.

- Gdybym weszła stopień wyżej, więcej bym od siebie oczekiwała, chciałabym jeszcze i jeszcze - obawiam się, że wtedy straciłabym coś ważnego.

Sabina Liberkowska poetka z Psar Polskich - przeczytaj jej wiersze:

***
Kiedyś
Kiedyś, w innym życiu
Mieliśmy marzenia
Tęsknoty i sny
I sięgaliśmy
Po gwiazdy do nieba
Z wiatrem
Młodość nasza tańczyła
Inaczej pachniały kwiaty
A białe dmuchawce były jak z mgły
Lato twarze złociło
Jesień deszczem ochładzała
A zima
Mrozem zakuła w lód.

***
Do Marii
Fruwający mąż
Despotyczna mama
Jaka jesteś?
Mario sama...