18+

Treść tylko dla pełnoletnich

Kolejna strona może zawierać treści nieodpowiednie dla osób niepełnoletnich. Jeśli chcesz do niej dotrzeć, wybierz niżej odpowiedni przycisk!

Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Święcenie pokarmów wielkanocnych

Ewa Konarzewska-Michalak
Święcenie pokarmów wielkanocnych.
Święcenie pokarmów wielkanocnych. fot. Archiwum Nasze Miasto
Święcenie pokarmów wielkanocnych to jeden z najgłębiej zakorzenionych rytuałów chrześcijańskich. Zanim wyruszysz do Kościoła z koszykiem, dowiedz się skąd wziął się ten zwyczaj.

Święcenie pokarmów wielkanocnych znane jest zarówno w Kościele wschodnim, jak i zachodnim od co najmniej VIII wieku Zwyczaj ten wziął początek w wczesnośredniowiecznej tradycji chrześcijańskiej błogosławienia płodów ziemi i pokarmów.

Zobacz: Kiermasz wielkanocny w Nekli

W VIII wieku biskupi nakazywali wiernym rozpoczynanie uczty wielkanocnej od spożywania święconego, by najważniejsze treści religijne święta Paschy - ofiara Jezusa, Baranka Nowego Przymierza - przenikały do obrzędów domowych i je uświęcały. Wierzono, że pobłogosławiony pokarm daje zdrowie i chroni przez zakusami szatana.

Święcenie pokarmów wielkanocnych

Kiedyś zgodnie z tradycją judaistyczno-pasterską święta Paschy święcono jedynie mięso baranka ofiarnego, potem błogosławiono również pokarmy, którym przypisywano właściwości lecznicze. W X-XIV do święcenia dopuszczono m.in. różne potrawy mięsne, masło, olej, ser, miód, chleb, ciasta, jaja.

W Polsce zwyczaj świecenia pokarmów był znany od początku XIV wieku. Najstarsze zapisane benedykcje pokarmów wielkanocnych znajdują się w mszale gnieźnieńskim z 1300 roku. Ze względu na odwieczne tradycje rolnicze w polskim święconym podstawowe znaczenie miał zawsze chleb, najważniejszy pokarm codzienny, ciasta, sery, masło, jaja, mięso wieprzowe oraz sól i chrzan. Od XVII wieku zgodnie z zaleceniem Stolicy Apostolskiej pierwsze miejsce w święconym zajmuje figurka baranka.

Ks. Protazy Newerani w wydanej w 1739 roku "Ozdobie Kościoła Katolickiego" pisał tak: "Święcą baranka przypominającego prawdziwego Baranka Chrystusa i jego triumf, dlatego też zwyczajnie chorągiewki na pieczonym baranku stawiają. Święcą mięsiwa, którego się Żydom pożywać nie godziło, na dowód, żeśmy przez Chrystusa Pana z jarzma Starego Zakonu uwolnieni. Święcą chrzan na znak tego, że gorzkość Męki Jezusowej tego dnia w słodycz się nam i radość zamieniła, i dlatego przy tym masło święcą, które znaczy tę słodycz. Święcą na ostatek i jaja, na dowód tego, że jako kokosz dwojako niby kurczęta rodzi, raz niosąc owoc, drugi raz go wysiadując, tak przez Chrystusa dwa razy odrodzeni jesteśmy."

W Wielkanoc jadano jedynie pokarmy poświęcone, dlatego w bogatych domach ksiądz święcił całe zastawione stoły. Skromniej żyjący ludzie przynosili kosze, misy i dzieże wypełnione potrawami w wyznaczone miejsce - na przykład przy kapliczce lub krzyżu. Z czasem zrezygnowano z tego zwyczaju na rzecz święcenia symbolicznej ilości pokarmów.

Źródło: Barbara Ogrodowska, Zwyczaje, obyczaje i tradycje w Polsce.

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Strefa Biznesu: Rolnicy zapowiadają kolejne protesty, w nowej formie

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na wrzesnia.naszemiasto.pl Nasze Miasto